Kupovina drveta

[nesharm]

Nece se desiti nista.

[pedja 81]

Polako ,samo polako ima jos mnogo epizoda do kraja.

[Cortex]

Vidi se da nisi igrao Mortal Kombat 3

Ma nisam, ali mislio sam na prvu recenicu? A 67% konbo je zbog dve MF aluzije, a treca je non-MF? El to to?

I treca je MF, to ti je Bane Bass povodom svojih kablova nekakvih. Nishta protiv tebe Bane, samo se igramo i zezamo!

[produzni_kabal]

A recite vi meni, koliko su vam teski telci i stratovi od domaceg jasena? Jerbo ovo do sad sto sam pokusavao da napravim, samo telo strata je tesko oko 4kg, jazz bass mi je iziso na 4,5kg, a nabavio sam neku sambu telo strata tesko svega 1,5kg, al drvo je mekano, kao stiropor. Koja je alternativa kod nas, koje drvo uzeti, da ima pristojne zvucne karakteristike a da nije tesko kao tuc?

[rockozaurus]

Lipa,mejbi...or topola..?

[Funkomat]

samo telo strata je tesko oko 4kg

Tako nekako moj telac s tim sto, naravno, zavisi od komada drveta. Jasen koji sam koristio za poslednju gitaru je neuporedivo laksi a skoro je identican po godovima i boji i obe daske su bile flatsawn.

[produzni_kabal]

Ova daska koju sam ja nabavio bila je iz sredine stabla, ali komadi su nerealno teski a daska je vlazosti 10% bar su mi tako rekli u susari. A bas bih voleo da odradim za sebe neki jazz bass-sandberg like bass a da ne moram da idem u teretanu da bih je podigao. Po raznim sajtovim citam da je jova prilicno zvucno izjednacena lo-mid-hi tonovi i da je lagana, ili da busim telo zbog weight reduction-a pa da idem na jasen???

[Funkomat]

Imam dasku jove koje je mnogo laksa i od tog lakseg jasena koji sam koristio. Ne znam da li je to generalna karakteristika jove sa ovih prostora...
Naravno i izdubljivanje tela je dobro resenje.

[Kill surf city]

вечито упадаш као неко ко стоји на ћошку и дрско добацује пролазницима.

Da je bar tako, odavno bi pobro sore™.

[Dersu Uzala]

Dry it with water. Kako?

Bili su ti neki likovi u Kremoni i istrazivali sta se desilo. Jedan od tih likova je, spomenuh ga, poznati i priznati Dr-Mr, da ne kazem PhD iz hemije, Madjarski ili Poljski jevrej, ali predaje posle rata u Americi, miclim da je sa Texas A&M (jedan od dva tri najjaca americka univerziteta kad je u pitanju hemijski inzenjering).

Ali on je vec 50 godina i pasionirani ljubitelj i restorator (restaurater?) violina, a i svira covek. I u poslednjih 50 godina, obzirom ko je i sta je, muzeji i privatni kolekcionari su mu dali da izanalizira bar jedno 50-tak Stradivari, Amati i Guarneri violina, viola, violoncela. Nije sala. Neintruzivnom metodom jel.

Ovaj je sad vec napisao knjigu, pre nekoliko godina. Mozda pocetkom ovog milenijuma.

Elem, postoji nekakva dokumentacija iz same Kremone, od samih graditelja, ostalo je zapisano kako su oni to radili. Ne do minucioznih detalja, ali da se svasta zakljuciti. Elem, oni su onda posle zivotnog istrazivanja skontali da je dosta toga sto je napisano, napisano da throw off konkurenciju. Recepti za lakiranje pogotovu nemaju veze sa mozgom, nema sanse da su to lakirali kako su opisali jer se hemijskom analizom u 20. i 21. veku uopste ne moze potvrditi njihova prica. Spomenuo sam i to negde ovde na forumu pre par meseci, koristili su staklo prvo, a posle med i na kraju glukozu valjda iz biljaka. A ne smolu i pepeo sa Vezuva. Za taj varnish jel. Prica (legenda) je uvek bila da je tajna u pepelu sa Vezuva i da je licno Stradivari iso u nabavku. Kao sto su ga jednom videli u Slavoniji navodno pa odatle prica o tome da je uvozio slavonski javor rebras (ko da u njegovom kraju nema javora).

Elem, jedna od prica koja ih je tangirala, kad su bili na licu mesta, na uvidjaju, ono investigative journalism, raspitivali su se kod lokalnih likova, gde su im istorijske susare za drvo. Ostaci, barake, stovarista, stagod. Znace narod verovatno gde je to oduvek bilo i ko se time bavio tradicionalno, mora da ima neki dokument ili se neko priseca ili mu familija jos uvek sljaka u biznisu sa drvom. Uglavnom nadju oni likove. ispipaju ih podrobno i ovi otprilike kazu kako u tom kraju oni drvo nisu nikad ni susili ko prsutu na vazduhu, ono kao 20 godina , vec su sa planina rekom (Po) sibali lumber od Torina do Venecije. Kremona je negde tacno na pola reke, pola puta izmedju Torina i Venecije. Elem, to drvo rekom stigne u Veneciju (imali su one splavare koji su ganjali timber u vodi, to su imali svud po svetu, Jack London je i pisao o njima koliko se secam). Kad stigne posle jedno nedelju-dve splavarenja u Veneciju, lezi u luci u vodi bar jedno 6 meseci (a tu se mesaju slatka voda iz delte reke Po i slana voda iz Adrijatika). Lezalo je toliko dugo u Veneciji jer ga je trebalo pribeleziti i taksirati pre prodaje na trzistu, a obizorm da je Venecija bila centar trgovine u Evropi i sire tih decenija (Mletacka Republika jel) i uvozili/dovozili svilu i kadifu i zacine iz celog porobljenog sveta, bizi je. I posto drvo odlezi bar 6 meseci u vodi, zacepi se, it becomes completely sealed to air and everything else, neke bakterije ga u toj vodi zacepe, drvo je spremno za kratkotrajno susenje (povrsinsko) od mozda par nedelja u nekom cosku i kraj price.

Sto i ima smisla, jer kad sam bio mladji, pricao sam sa raznim likovima, i otprilike od pecarosa, alasa, mornara i svih likova koji su na vodi dobijes uvek isti odgovor 'ako hoces najkvalitetnije drvo, uzmes ono sa nekog broda ili camca, provelo je dugo vremena u vodi i kompletno je zacepljeno, nema potrebe da se susi vise nego sto bi se ti susio kad izadjes posle kupanja iz vode. It's sealed, u tome je poenta, unutra nema vlage, mokro je samo na povrsini a to moze i krpom da se prebrise maltene bukvalno. Tokom tog bakterijskog procesa, drvo u vodi i 'olaksa' izgubi specificnu tezinu. Te bakterije jedu nesto iznutra, prave milione kanala i rupa, a iza sebe ostavljaju kao nusprodukat te reakcije kiseonik! Znaci jedu drvo, prave kiseonik, koji ostaje sealed inside.

Which is really nothing new, brodograditelji i mornari znaju za sve to poodavno.

[Dersu Uzala]

Sto se tice severna strana, juzna strana, niko vise ne rezonuje tako. Trziste i ne nudi takav izbor. Za izradu instrumenata danas, najcesce se koristi quartersawn metoda da se 'optimizira' kvalitet nasecenih komada sa brojem istih. Znaci, da od jednog debla dobijes solidan broj dasaka, ali da su sve daske manje vise slicnih performansi/izgleda. Drugim metodama moze da se dobije vise dasaka, ali kvalitet drasticno opada od centra debla prema obodu. Inace, najbolje parce drveta, kad vec pitate, je ono u centru i zove se, guess what, center cut. To je jedino savrseno parce (savrseno simetricno) u celom deblu, i najmanje podlozno krivljenju i istezanju i slicno. Medjutim, od jednog debla mozes da dobijes samo jednu center cut dasku pa to bas i nije cost effective za drvosece i dobavljace drveta. To vise uglavnom niko i ne nudi, to mora specijalno da se zatrazi pre nego je deblo iseceno u pilani, i naravno plati se extra. Ili kupis celo deblo, pa radi sta hoces.

[dweezil]

interesting story, sto se tice razmaka godova u drvetu i tih prica severna i juzna strana, to zavisi i od instrumenta za koji je namenjeno, logicno da ako je instrument manji, neka violina ili mandolina or whatever, da je tu zgodnije da su godovi gusci, naravno do neke optimalne mere, ne znam za elektricne djitre ali za mandoline i akusticne gitare je i dalje sitka spruce najcenjenija, a zna se u kakvim krajevima ona raste.

[Perce]

Nadasve zanimljiv tekst Dersu. Informativan i edukativan. Iako sve to nama ne radi nikakav posao, to ne umanjuje vrednost tvog posta ni malo.

Nego, da li neko zna gde ima kod nas da se nadje rebrasti javor (a da nije dranje koze sa ledja) i rozvud? Nesto mi se mota po glavi da pravim pa da vidim sa cime mogu da raspolazem )

[Dersu Uzala]

ali za mandoline i akusticne gitare je i dalje sitka spruce najcenjenija, a zna se u kakvim krajevima ona raste.

Cek, na Aljasci?

Pa sad, ako pitas Spance koji su fakat 'izmislili' modernu klasicnu gitaru sredinom 19. veka....i domaci spanski spruce sa Pirineja i slicnih planina je sasvim ok. Najcuvenije gitare u povijesti su bas od tog spanskog spuca, ali to je samo top. Kamo kedar i cypress za bokove i back.

[Dersu Uzala]

Fiddling Around the Lab

I inherited a painting and a violin which turned out to be a Rembrandt and a Stradivarius.
Unfortunately, Rembrandt made lousy violins and Stradivarius was a terrible painter.

- Tommy Cooper


by Gregory Byrne

If Joseph Nagyvary's boss finds him fiddling around on the job, he's not necessarily displeased.

Nagyvary, a biochemist at the College of Agriculture of Texas A&M University, spends most of his time synthesising oligonucleotides and pondering the role of fibre in nutrition. But he also has an interest in the chemistry of violins, especially the fabled ones made in 18th-century Cremona, Italy, by Antonio Stradivari. Hungarian by birth, Nagyvary has had a lifelong love affair with the violin, and as a child dreamed of becoming a concert violinist. But the boy's violin, like most musical instruments, was confiscated by authorities during World War II, and Nagyvary turned his attention to science.

Regarded as among the finest violins ever made, only about 600 Strads are thought to exist today. Nagyvary thinks their fine sound results from the chemistry of the wood and varnish used. Scanning electron micrographs he's taken of wood samples from 18th-century violins reveal remnants of fungi and bacteria that made the wood unusually permeable. He speculates that wood for northern Italian violin makers was cut and then transported downriver to Venice, where it remained in a lagoon until needed, soaking up the rich broth of microorganisms in the water. Micrographs he's taken of varnish specimens from instruments of that era reveal large quantities of finely ground minerals, which would have permeated the wood, improving the sound. (Nagyvary described his ideas in detail in the 23 May 1988 issue of Chemical & Engineering News.

Nagyvary's theory is highly controversial, because for the past 150 years violin makers largely have used impermeable wood with a soft varnish-precisely the opposite of Stradivari's presumed process. But Nagyvary thinks his data are irrefutable and the 30 violins built and finished to his specifications, living proof. Ola Rudner, concertmaster of the Vienna Chamber Orchestra, recently played several Nagyvary violins. "I like them very, very much," Rudner said in an interview. "They have a beautiful big tone and a robust sound. I think they have great promise." The state of Texas seems to agree. The state legislature recently gave the chemist a $275,000 start-up grant for a new business that Nagyvary hopes will make Texas the violin-producing capital of the United States - a sort of 20th-century Cremona.

Source: Science, Volume 241 22 July 1988